Πριν 40 χρόνια η ελληνική Δημοκρατία μετρούσε έξι χρόνια ζωής όπως και η Νέα Δημοκρατία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και το κόμμα που είχε ιδρύσει αναζητούσε νέο αρχηγό που θα ανέκοπτε την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την εξουσία.
Οι υποψήφιοι ήταν δύο. Ο άκρως συντηρητικός Ευάγγελος Αβέρωφ, υπουργός Άμυνας και ο Γεώργιος Ράλλης που παρά το καρα-δεξιό παρελθόν του εμφανιζόταν ως εκσυγχρονιστής του κόμματος.
Η εκλογή είχε προγραμματιστεί για την Πέμπτη 8 Μαΐου. Η αναμέτρηση ήταν αμφίρροπη. Και οι δύο είχαν πιστούς οπαδούς στα μέλη της Κοινοβουλευτικής ομάδας που θα αποφάσιζαν με την ψήφο τους.
Ο Τύπος της Δεξιάς ήταν κι αυτός μοιρασμένος. Η «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου και η «Μεσημβρινή» του Χρήστου Σιαμαντά υποστήριζαν Ράλλη, το συγκρότημα Μπότση, «Ακρόπολις» και «Απογευματινή» ήταν με τον Αβέρωφ.
Μόνο που ο Νάσος Μπότσης, αν και ήταν έξυπνος εκδότης, στην προκειμένη περίπτωση, «πήρε στο λαιμό» του και τις εφημερίδες και τους διευθυντές του. Τη μέρα της ψηφοφορίας και οι δύο κυκλοφόρησαν με τίτλο που μιλούσε για (σχεδόν) σίγουρη εκλογή του φίλου του Αβέρωφ.
Γκάφα διέπραξε και υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΡΤ που πιστεύοντας τα ρεπορτάζ των εφημερίδων του Μπότση δήλωσε την υποστήριξή του στον χαμένο της αναμέτρησης κι έπειτα έσπευδε να τα… μπαλώσει σύ,μφωνα με ρεπορτάζ του «Μικροπολιτκού» των «Νέων».
Από τις άλλες εφημερίδες της εποχής σταχυολογούμε μερικές δημοσιεύσεις τους και γελοιογραφίες από την νεοδημοκρατική προεδρική εκλογή.
